نگاهی دیگر بر قوانین اجازه کار مالک-کارگزار، همراه یا بدون LMIA

Recent Posts

تاثیر مالی در پرورش کودک مبتلا به ف...
read more
چرا فیس‌لا را انتخاب می‌کنید؟
read more
Choosing a right lawyerChoosing a right lawyer, paral...
read more

Afshin Yazdani /
6706 Views

نگاهی دیگر بر قوانین اجازه کار مالک-کارگزار، همراه یا بدون LMIA
نویسنده: وکیل دادگستری کانادا افشین یزدانی (بریستر و سولیسیتر و نوتاری انتاریو کانادا)

در ماه فوریۀ امسال سازمان IRCC (سازمان مهاجرت، پناهندگان و شهروندی کانادا) در اقدامی برنامۀ موقتی ویژۀ کارگران خارجی (TFWP) را در سطح مالک-کارگزار منسوخ اعلام کرد. این برنامه به تاجران خارجی اجازه می‏داد تا از طریق اجازه کار و با تأسیس یا خرید یک تجارت در کانادا اجازه ورود بگیرند.
قبلاً دو مسیر اصلی برای گرفتن اجازه کار وجود داشت، از طریق روال استانداردTFWP بدون LMIA (ارزیابی تأثیر بازار کار)، یا از طریق برنامۀ پویایی بین المللی(IMP).
در بخشی از این قانون که در اول آوریل لازم الاجرا شد، آمده ‏است، محدودۀ مجاز برای اجازه کاری مالک-کارگزار در حال حاضر همانند داوطلبین دیگر TFWP سنجیده می‏شود که هدف آن این است که داوطلب این حیطه بر اساس LMIA ارزیابی شود که در آن کارفرما مجبور است تا پیش از درخواست LMIA از سازمان IRCC بکوشد تا یک شهروند کانادایی یا افراد دارای اقامت دائم را استخدام کند. وی باید موقعیت شغلی را در حداقل سه رسانۀ مختلف استخدامی و منابع آنلاین مانند بانک شغلی دولت کانادا آگهی دهد تا پیش از آن‏که اجازه کار به داوطلب خارجی اعطا شود، مدارک کافی برای اثبات اینکه پروسۀ استخدام به‏ صورت گسترده انجام شده و داوطلبین بالقوۀ زیادی از کانادا را پوشش داده است، را داشته‏ باشد.
از آن زمان تاکنون، وکلای مهاجرتی نگاهی منفی به قانون جدید داشتند. آنان می‏گویند در حال حاضر پروسۀ گرفتن اجازه کاری مالک-کارگزار بر طبق روال TFWP بسیار سخت است.
با این حال به‏ عنوان یک وکیل مهاجرتی ماهر با تجربۀ 10 سال کار بین المللی می‏گویم که به عقیدۀ من رویکردها و اختیارات مثبت بسیاری در این قوانین جدید وجود دارد که قصد دارم در این مقاله به آن بپردازم.
همان‏طور که قبلاً گفتم دو روال اصلی برای گرفتن اجازه مالک-کارگزار وجود دارد، از طریق TFWP یا با استفاده از برنامۀ پویایی بین المللی(IMP). با مقایسۀ این دو روال به این نتیجه رسیدم که حتی پیش از اجرای قوانین جدید، برنامۀ پویایی بین المللی با کد معافیت C11 همیشه سریع‏ترین و آسان‏ترین روش بوده‏ است، زیرا در این روش به جواب مثبت LMIA برای گرفتن اجازه مالک-کارگزار احتیاجی نداریم.
ذکر این نکته نیز مهم است که بدانیم تغییرات جدید تنها در قسمت LMIA در TFWP اعمال شده و ربطی به برنامۀ پویایی بین المللی یا LMIA با کد معافیت 11 ندارد.
در نهایت هدف اصلی اجازه مالک-کارگزار، ساده ‏سازی روال انجام کار و جلب توجه تاجران بیشتری به کشور و هموار و آسان و سریع‏تر کردن این تغییرات و نه سخت ‏تر کردن آن همان‏طور که تصور می‏شود، است. مثلاً اگر مالک یک کسب و کار با ارزش خالص بالا مجبور باشد پروسۀ طاقت‏ فرسای گرفتن اجازه کار را انجام دهد، به احتمال زیاد از سرمایه‏ گذاری منصرف شده و به‏ کشورهای دیگری که فرصت‏های سرمایه ‏گذاری بیشتری در آنها وجود دارد، خواهد رفت. این روال‏ها برای جلوگیری از همین اتفاقات طراحی شده ‏اند.
لیست اجازه های کاری معافیت‏های LMIA در بخش های 204 تا 208 قوانین مهاجرت و حفاظت از پناهندگان (IRPR) آمده‏است که به شش بخش تقسیم می‏شود: (1) R204-توافقات بین المللی؛ (2) R205-منافع کانادا؛ (3) R206-عدم وجود هیچ نوع حمایت دیگر؛ (4) R207-اقامت دائمی داوطلبان در کانادا؛ و (5) R207.1- کارگران قشر آسیب‏ پذیر؛ (6) R208- دلایل انسان‏ دوستانه.
طبقه‏ بندی C11 در بخش R205 قرار دارد که عنوان آن «منافع کانادا» است. در این بخش گفته ‏می‏شود که برطبق بخش 200 «اجازۀ کار به فرد خارجی در صورتی داده ‏می‏شود که بخواهد کاری انجام دهد که (الف) منافع یا فرصت‏های اجتماعی، فرهنگی یا اقتصادی بسیاری برای شهروندان کانادا یا افراد دارای اقامت دائمی، به ارمغان بیاورد.»
به‏ منظور گرفتن اجازه کاری مالک-کارگزار با استفاده از C11، کاندیدای خارجی می‏بایست شرایط زیر را احراز نماید:
1.   مالک حداقل 50% یک کسب و کار کانادایی بوده یا حداقل دارای 50.1% از سهام کسب و کار باشد.
2.   راه‏ اندازی یک کسب و کار در کانادا منافع اقتصادی، اجتماعی یا فرهنگی حائز اهمیتی برای کانادا داشته یا موقعیت‏هایی مانند استخدام یا یک خدمات ویژه را برای کانادایی‏ها یا افراد دارای اقامت دائمی فراهم می‏کند.
3.   طرح راه‏ اندازی یک کسب و کار قابل رشد را داشته‏ باشد که برای کانادا و ساکنان آن سودمند باشد.
4.   بهترین انتخاب برای شغل مورد نظر باشد یا مجموعه تجربیات یا مهارت‏هایی را دارا باشد که انجام کسب و کار را بهبود ببخشد.
5.   یک طرح جامع کسب و کار ساخته‏ باشد که تمام جنبه ‏های دارای اولویت برای ورود به کانادا مانند اجارۀ فضای اداری، شمارۀ مشاغل، تماس با مشاغل موازی، امضای توافق‏نامه با تأمین ‏کنندگان کانادایی و غیره را مشخص کند.
6.   پیشنهاد کارفرما (انطباق کارفرما) را با IRCC از طریق پورتال کارفرما ثبت کرده و شمارۀ اشتغال را دریافت کرده ‏باشد.

با این روش کار تأکید بر افراد خارجی است که حداقل 50.1% از یک کسب و کار کانادایی را داشته‏ باشند. در شرایطی که فرد کمتر از 50% یک کسب و کار کانادایی را دارا باشد، بهتر از روش LMIA استفاده کنیم.
برای شروع پروسه باید شمارۀ اشتغال را از پورتال کارفرما گرفته‏باشد، که معمولاً دقایقی طول می‏کشد.
برای نتیجه گیری، صرف نظر از سیاست جدید که درخواست اجازه کاری مالک-کارگزار را «از طریق LMIA» دشوارتر می‏کند، اینجانب معتقدم روش پویایی بین المللی(IMP) رویکردی بسیار بهتر و روالی ساده ‏تر دارد.