نمره مردود: سوءاستفاده جنسی در محیطهای مدرسه
نمره مردود: سوءاستفاده جنسی در محیطهای مدرسه
مقالهای از سیمونا جلینک
خیانتی ویرانگر به اعتماد
هر نوع خشونت جنسی نادرست و محکوم است. با این حال، در برخی شرایط، لایهای مضاعف از آسیب وجود دارد. هنگامی که قربانی، آزارگر را میشناسد و به او اعتماد دارد (یا انتظار میرود که اعتماد داشته باشد)، این خیانت میتواند رنج ناشی از تجربهای که ذاتاً آسیبزا است را چند برابر کند.
معلمان و کارکنان مدارس باید افرادی قابل اعتماد باشند. از آنان خواسته میشود که «به جای والدین» عمل کنند و بخش بزرگی از ساعات بیداری فرزندان ما را مدیریت کنند؛ و وظیفه آنان تنها آموزش درسی نیست، بلکه شکلدهی به ذهنهای جوان و القای ارزشهایی است که اهداف اجتماعی را تقویت میکنند.
اکثر معلمان نابرابری قدرتی را که نسبت به دانشآموزان دارند درک میکنند و با اخلاق، صداقت و حرفهایگری رفتار میکنند. متأسفانه، برخی چنین نمیکنند.
سوءاستفاده جنسی در مدارس: به روایت آمار
در سال ۲۰۲۲، «مرکز حمایت از کودکان کانادا» (C3P) پنج سال از سوابق انضباطی، منابع خبری و رویه قضایی کیفری را بررسی کرد.
این بررسی نشان داد که ۲۵۲ نفر از کارکنان فعلی یا سابق مدارس کانادا (از مهدکودک تا پایه دوازدهم) بین سالهای ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۱ «مرتکب یا متهم به ارتکاب جرایم جنسی علیه دستکم ۵۴۸ کودک» شدهاند. همچنین، ۳۸ نفر دیگر از کارکنان فعلی یا سابق مدارس به طور جداگانه به جرایم مرتبط با پورنوگرافی کودکان متهم شدند. محدودیت دسترسی به پروندههای قضایی و انضباطی، و نیز گزارشنشدن بسیاری از موارد از سوی قربانیان، به احتمال زیاد به این معناست که گستره واقعی سوءاستفاده بسیار فراتر از آمار موجود است.
آنچه در عمل مشاهده میکنم
هیچ دو پرونده سوءاستفادهای شبیه هم نیست، اما برخی الگوها تکرار میشوند.
بسیاری از موارد سوءاستفاده جنسی در مدارس، ماهیت تاریخی دارند؛ یعنی قربانی دیگر دانشآموز نیست.
در برخی پروندهها، قربانیان حتی در این تردیدند که آنچه بر آنان گذشته واقعاً «سوءاستفاده» بوده است یا نه.
افزون بر این، قربانیان اغلب دچار احساس گناه میشوند، بهویژه اگر سوءاستفاده در زمانی رخ داده باشد که آنان به بلوغ جنسی رسیده بودند و بدنشان در جریان فعالیت جنسی واکنشهایی نشان داده که ممکن است بهاشتباه نشانه تحریک تلقی شود.
چه باید کرد؟
در موضوع سوءاستفاده جنسی، کافی نیست که بگوییم «پیشگیری بهتر از درمان است». پیشگیری بیقیمت است.
برنامه «تعهد به کودکان» (Commit To Kids) که توسط C3P طراحی شده، برای کمک به سازمانهای خدمترسان به کودکان در جهت کاهش خطر سوءاستفاده جنسی از آنان ایجاد گردیده است.
اگر آسیب قبلاً رخ داده باشد، قربانیان گزینههای متعددی در اختیار دارند تا تصمیم بگیرند آیا و چگونه میخواهند واکنش نشان دهند. این گزینهها شامل شکایت به نهادهای نظارتی، تعقیب کیفری، و/یا طرح دعوی مدنی علیه آزارگر و هر شخص ثالثی از جمله هیئتامنای مدرسه است که با سهلانگاری خود زمینه وقوع سوءاستفاده را فراهم کردهاند.
تصمیمگیری درباره اینکه آیا، چه زمانی و چگونه موضوع سوءاستفاده را افشا کنید، امری است که تنها به قربانی تعلق دارد.
با وجود این، دانستن این نکته اهمیت دارد که هم پیش از تصمیم و هم پس از آن، حمایت برای شما وجود دارد.
