دعوی قضایی علیه مرگ خطایی چیست؟

Recent Posts

چرا باید تبلیغات خود را مانند فیسل...
read more
Why You Should Consider Advertising...
read more
Unveiling the Reality of Clergy Sex...
read more

Charles E. Gluckstein /
4941 Views

دعوی قضایی علیه مرگ خطایی چیست؟

هیچوقت زمان مناسبی برای آخرین خداحافظی با یک عزیز نیست. ولی این تراژدی زمانی بدتر می‌شود که مرگ زودهنگام آن عزیز ناشی از قصور یک پزشک حرفه‌ای و آموزش‌دیده باشد.

دعوی قضایی علیه مرگ خطایی علت دعوایی است که به افراد اجازه می‌دهد علیه افراد یا نهادها یا سازمان‌هایی که بر اثر قصور آن‌ها عزیزشان را از دست داده‌اند در یک دادگاه مدنی اقامه دعوی کند.

این نوع ادعا در خصوص مرگ ناخواسته بر اثر تصادفات وسایل موتوری، قصور پزشکی و دیگر تقصیرات متخصصان قابل استفاده است.

به منظور تعیین این که آیا حقایق مربوط به مرگ خطایی در حد اقامه دعاوی هستند یا خیر، باید استاندارد مراقبت قابل اطلاق با اقدامات و کوتاهی متخصص پزشکی با هم تحلیل شوند. چنانچه کاشف به عمل آید که متخصص پزشکی با کژروی از استاندارد مراقبت و عدم احتیاط کافی منجر به مرگ خطایی شده، مبنای قانونی جهت شروع دعوی قضایی وجود خواهد داشت.

تحت لایحه‌ی قانون خانواده انتاریو، اعضای نزدیک خانواده و بستگان متوفی، حق شکایت برای مرگ خطایی عزیز خود را دارند.

با این که قانون همسر، فرزندان، نوه‌ها، والدین، پدربزرگ و مادربزرگ، خواهر و برادر و دیگر بستگان را به عنوان اعضای نزدیک خانواده به رسمیت می‌شناسد، هر کسی بتواند نوعی وابستگی به متوفی مقرر کند نیز می‌تواند واجد شرایط پیگیری دعوی باشد.

غرامت برای مدعی(ها) بر اساس ماهیت رابطه بین متوفی و مدعی متفاوت است. مدعیان ممکن است مستحق غرامت از انواع زیر باشند:

از دست دادن درامد وابستگی:

در حالی که هیچ پولی نمی‌تواند جایگزین یک عزیز شود، یک مرگ ناگهانی در خانواده تاثیر اجتناب‌ناپذیری بر ثبات مالی افراد وابسته به متوفی می‌گذارد، خواه به صورت هزینه‌های خاکسپاری و/یا از دست دادن درامد.

از دست دادن درامد شاکی:

اگر چنانچه دادگاه تشخیص دهد که شاکی به دلیل درد و رنج ناشی از فوت عزیز قادر به کار نبوده، از دست دادن درامد متحمل شده توسط شاکی یا شاکیان نیز می‌بایست جبران شود.

از دست دادن راهنمایی، مراقبت و همراهی:

این نوع غرامت بر اساس ماهیت رابطه، سن و رنج مدعیان تعلق می‌گیرد.

سایر هزینه‌های مرتبط:

مدت محدودیت برای اقامه دعوی عموعا دو سال پس از تاریخ حادثه‌ای است که منجر به ادعا یا کشف حادثه‌ی منجر به ادعا می‌شود.

جزئیات هر پرونده‌ی خاص تعیین می‌کند که دوره‌ی محدودیت از چه زمانی شروع می‌شود. در پرونده‌های قصور پزشکی، دوره‌ی محدودیت از تاریخ فوت یا تاریخ انجام عمل قاصرانه‌ی منجر به مرگ، شروع می‌شود. مورد دوم اغلب در پرونده‌های قصور پزشکی تشخیص اشتباه یا درمان نادرست که منجر به مرگ خطایی می‌شود، دیده می‌شود.

مهم است به این نکته توجه شود که مدت محدودیت برای مدعیان خردسال هم متفاوت است. به خردسالان اجازه داده می‌شود که تا زمانی که به سن بلوغ برسند برای ادعای مرگ خطایی خود صبر کنند یا یک قیم دعوی برای اقدام از جانب خود معرفی کنند.

با این که ایده‌ی پیگیری شکایت برای کسانی که تجربه یا دانش قبلی در زمینه‌ی حقوقی ندارند ممکن است ترسناک باشد، وکلای شما در مسیر رسیدن به عدالت حامی شما خواهند بود. به این طریق، شما می‌توانید زمانی که تیم معتمدتان پرونده‌ی شما را پیگیری می‌کنند، روی بهبود خودتان تمرکز کنید.