واکنش های رایج بازماندگان سوء استفاده جنسی چیست؟

Your Message Sent Successfully

Recent Posts

مزایای استفاده از کانال یوتوب فیسلا...
read more
Advertising on Facelaw’s social med...
read more
گفتگوی اختصاصی با علی احمری مقدم
read more

Charles E. Gluckstein /
6160 Views

واکنش های رایج بازماندگان سوء استفاده جنسی چیست؟

نویسنده: سیمونا جلینک، مشاور حقوقی

اخطار در مورد محتوا: این مقاله برخی از حساس ترین موضوعات جامعه امروزی ما، از جمله تعرض و سوء استفاده جنسی را مورد بحث قرار می دهد. ما می‌دانیم که بحث درباره این واقعیت‌ها برای بسیاری از مردم ممکن است دشوار باشد. ما شما را تشویق می کنیم که از ایمنی و سلامت خود مراقبت کنید. اگر زمانی احساس ناامنی کردید، لطفا با 911 تماس بگیرید.

هیچ رده بندی در مورد سوء استفاده و تعرض جنسی وجود ندارد. هر گونه تماس ناخواسته با ماهیت جنسی، طبق تعریف، تعرض جنسی محسوب میشود. در برخی موارد، تجاوز ها می تواند منجر به صدمات جسمی فراتر از آسیب های روحی و روانی شخص شود. تعرض ممکن است در یک دوره زمانی طولانی رخ دهد یا به یک تجربه محدود شود.

اما نباید از شرایط فردی این جنایات برای کاهش تجربه بازماندگان استفاده کرد تعرض، تعرض است. هرکسی بعد از اینکه در معرض این جنایات قرار میگیرد، احساس و واکنش متفاوتی دارد. هیچ راه صحیحی برای واکنش دادن به این جنایت وجود ندارد.

هنگامی که موکلهای من داستان های خود را تعریف می کنند و احساس یا واکنش خود را پس از حمله توصیف می کنند، اغلب می پرسند: "آیا این واکنش طبیعی است؟" پاسخ همواره این است: بله. گاهی اوقات "واکنش عادی" از نظر یک بازمانده با واکنش "عادی" از نظر جامعه متفاوت است. با این حال، مورد تعرض یا آزار قرار گرفتن می‌تواند تجربه‌ای دردناک برای یک فرد باشد که به گونه‌ای واکنش نشان دهد که دیگران ممکن است درک نکنند.

رابطه قدرت نابرابر با فرد متجاوز کننده، برخی افراد را از افشای تعرض باز می دارد. برای دیگران، ممکن است در مورد آنچه برایشان اتفاق افتاده احساس گناه یا شرمندگی داشته باشند، و ممکن است ناعادلانه خود را سرزنش کنند یا اینکه اعمال شخص متجاوز را توجیح کنند.

برای برخی، تعرض(ها) ممکن است بخشی از روایت شخصی آنها باشد تا زمانی که شرایط زندگی آنها را مجبور به مقابله با آسیب و ضربه روحی وارد شده کند. تعداد کمی از بازماندگان حتی خاطرات حمله(ها) را پنهان می کنند و ممکن است بعداً در زندگی زمانی توسط چیزی که میبیند یا میشنود به او فشار روحی وارد شود و باعث واکنش او شود.

هیچ راه مشخص و واحدی برای واکنش به سوء استفاده و تعرض جنسی وجود ندارد. این عمل از طریق حمله به پایداری بدنی یک فرد می تواند به او آسیب عمیقی برساند. با این حال، آنها، چه بر حسب انتخاب و چه بر اساس شرایط، واکنشی را که احساس می کنند برای زنده ماندن باید انجام دهند را از خود نشان میدهند.

داوطلب شدن قربانیان

قربانیان سوء استفاده جنسی و تجاوز جنسی راه های مختلفی را برای بهبودی و درمان خود طی می کنند. برخی ترجیح می دهند به مقامات مراجعه کنند. برخی دیگر از مشاوران و/یا مراکز بحران کمک می گیرند تا به آنها کمک کنند تا آنچه را که رخ داده است تجزیه تحلیل کنند و همچنین در هنگام درمان سایر مسائل مربوط به سلامت روان مانند افسردگی، اختلالات اضطرابی یا PTSD ( اختلالات روانی ناشی از آسیب های ماندگار) را مورد بررسی قرار دهند.

بعض افراد ممکن است شروع به افشای صدمه های وارد شده، ناشی از تعرض هنگام درمان اعتیاد کنند. آنها ممکن است به این درک برسند که به مواد یا فعالیت های خاصی به عنوان راهی برای فرار از آسیب دردناک خود روی آورده اند. هنگامی که آنها بتوانند با علت زمینه ای اعتیاد خود مقابله کنند، اغلب در پرهیز از این فعالیت ها یا تعدیل مصرف آنها موفقیت بیشتری کسب می کنند.

افشای آنچه برای شخص دیگری اتفاق افتاده است می تواند لحظه ای فوق العاده قدرتمند در زندگی یک بازمانده باشد. مواقعی وجود دارد که من یا شخص دیگری از دفتر من اولین کسی است که داستان آنها را می شنود، و ما همیشه این کار را با دلسوزی و بدون قضاوت انجام می دهیم.

همانطور که ما شاهد این هستیم که آنها با بیان داستان خود به زبان خودشان کنترل زندگی خود را به دست می گیرند، اغلب تسکین، غم، عصبانیت، ترس یا اراده آنها را می بینیم. معمولاً ترکیبی از این احساسات

پیچیده و گاه متضاد است.

در قسمت بعدی این مجموعه، به این موضوع می پردازم که چرا داوطلب شدن برای افشای اتفاقات می تواند تصمیم بسیار دشواری برای بسیاری از بازماندگان باشد، و من برخی از ترس های رایج را در مورد اتفاقاتی که برای آن ها می افتد، بررسی می کنم.

در ابتدای این مقاله، از شما خواستم که چهره یک قربانی آزار جنسی یا تجاوز جنسی را به تصویر بکشید.

چه اینکه کسی را که می‌شناختید، یا فردی که شناختی از آن نداشته اید را به تصویر کشیده اید، یا اینکه فردی را به صورت انتزاعی تصور کرده اید، امیدوارم این مقاله شما را تشویق کرده باشد که بدون قضاوت به این فکر کنید که چگونه قربانیان شایسته شنیده شدن هستند. با تشویق این گام شجاعانه، آنها می توانند احساس قدرت کنند تا به انجام هر کاری که برای کمک به خود برای بهبودی از این اعمال فجیع نیاز دارند، ادامه دهند.

هر فردی در زندگی با چالش های شخصی خود روبرو می شود که ممکن است هرگز درباره آنها مطلع نباشیم. بنابراین بر همه ما واجب است که با هم مهربان باشیم تا بر این چالش ها اضافه نکنیم.