Small Claims Court
What is Small Claims Court?
All provinces have procedures for small claims in Canada. In general, there are two different models. In most provinces, including British Columbia, Alberta, and New Brunswick, small-claims courts operate independently of the superior courts. In other jurisdictions, the small-claims court is a branch or division of the superior court. In Ontario, the Small-Claims Court is a branch of the Superior Court of Justice, and in Manitoba, the Small-Claims Court is under the jurisdiction of the Court of the Queen's Bench.
Small-claims cases are heard by judges of the Provincial Court in British Columbia, Alberta, and Saskatchewan, by judges or deputy judges of the Superior Court of Justice in Ontario, and by Hearing Officers in Manitoba.
Small-claims courts are meant to provide an easier and less expensive path to resolve disputes than the higher courts. Small-claims court procedure is regulated both by provincial legislation and rules in most provinces. The small-claims procedure is simplified with no strict pleadings requirements and no formal discovery process, and parties' costs may be limited.
The Small Claims Court can handle any action for the payment of money or the recovery of possession of personal property where the amount claimed does not exceed $35,000, excluding interest and costs such as court fees. This includes the value of all goods that the plaintiff is asking for in total, no matter how many defendants there are.
What kinds of cases go to small claims court?
Any individual, business or corporation may sue another individual, business or corporation in Small Claims Court. Usually you can sue for property damage, some landlord/tenant disputes, broken verbal or written contracts, bad cheques, unpaid artist fees, or the collection of personal debts. But in each case, you can only sue for the recovery of money.
To sue a person or business in small claims court, your lawsuit, called a claim, must fall into one of the two following categories:
Claims for money owed under an agreement:
• unpaid accounts for goods or services sold and delivered
• unpaid loans
• unpaid rent
• NSF (non-sufficient funds) cheques.
Claims for damages:
• property damage
• clothes damaged by a dry cleaner
• personal injuries
• breach of contract
There are some kinds of cases that cannot be handled in small claims court, no matter how little money is involved. The resolution of certain disputes between residential landlords and tenants, as well as libel and slander suits and cases involving the title to land, cannot be tried in small claims court. You cannot divide the amount of money you are claiming into separate cases and also you cannot, for example, divide $50,000 into a $35,000 claim and a $15,000 claim in order to have the total amount dealt with in two cases. If you want to sue for more than $35,000, you will have to take your case to the Superior Court of Justice (“civil court”).
For more information call to our experts at Facelaw in Canada.
دادگاههای کانادا
حکومت کانادا پادشاهی مشروطه فدرال است که الیزابت دوم ملکه بریتانیا، ملکه کشور کانادا محسوب می‌شود و قانون به امضا و نام او رسمیت دارد. ساختار حکومت از پادشاه یا ملکه بریتانیای کبیر، دولت فدرال، مجالس سنا و عوام، دولتهای استانی و فرماندار کل که به عنوان نماینده ملکه الیزابت ایفای نقش میکند، تشکیل شده است. استقلال کانادا از بریتانیای کبیر با تصویب لایحه الحاقی قانون اساسی در روز اول ژوییه سال ۱۸۷۶ و قانون کانادا در سال ۱۹۸۲ اعلام شد. این کشور از ده استان و سه ناحیه تشکیل شده است.
سیستم حقوقی کانادا Common Law است که از انگلستان تبعیت میکند، البته به جز استان کبک که بر مبنای حقوق مدنی فرانسه تدوین شده است.
دادگاههای کانادا متشکل از دادگاه عالی، دادگاه فدرال، دادگاه استانی و دادگاه دعاوی کوچک (محلی) است.
ساختار قضایی قوه قضاییه کانادا
سیستم قضایی کانادا که در سال ۱۶۹۰ تأسیس شده، متشکل از وزیر دادگستری و قضات است که توسط دولت فدرال و ده دولت استانی اداره می‌شود. دولتهای استانی بر دادگستری، اجرای قانون اساسی و تشکیلات دادگاهها اعم از شعب مدنی و کیفری کنترل و نظارت دارند.
استان‌های کانادا هر یک قوانین و آیین دادرسی مدنی خاص خود را دارند و هر چند بر کل سرزمین کانادا قوانین کلی قضایی و مدنی دولت فدرال حاکم است؛ اما در بسیاری از موارد به خصوص در حقوق مدنی، هر استان ویژگی‌ها و خصوصیات مربوط به منطقه خود را دارد. قوانین مدنی کانادا به دست مقامات استانی و آیین‌نامه شهرداری‌ها تدوین می‌شود. قوانینی که پارلمان فدرال تصویب میکند در کل کشور و قوانینی که مجلس قانون‌گذاری استان وضع میکند در حدود حوزه قضایی همان استان قابلیت اجرایی دارد. در این میان هر چند در مواردی ممکن است قوانین استانی با فدرال اختلاف داشته باشند؛ اما ساختار اصلی حقوق جزایی کانادا که توسط مجلس قانون‌گذاری فدرال تدوین می‌گردد، برای کل کشور یکسان است.
دادگاه عالی در کانادا
بالاترین مرجع قضایی کانادا، دادگاه عالی است که در سال 1875 تأسیس شده و دارای اختیارات وسیعی در امور جزایی و مدنی است. دادگاه عالی کانادا توسط پارلمان اداره می‌شود و شامل دادگاه فدرال و دادگاه استانی محاکم ویژه است. این دادگاه وظیفه رسیدگی به پرونده‌های حقوقی که در برگیرنده موضوعی باشد که در جامعه داری اهمیت خاصی است.
دادگاههای فدرال کانادا
دادگاههای فـدرال دادگاه ملی کانـادا محسوب می‌شود که توسط پارلمان بر اساس اصل ۱۰۱ قانون اساسی مصوب سال ۱۸۶۷ ایجاد شده است. این دادگاه در خصوص اختلافات ناشی از موضوعاتی که در کنترل انحصاری دولت فدرال است، صلاحیت رسیدگی دارد که به صورت کلی به سه گروه اصلی دعاوی علیه دولت، دعاوی بین اشخاص خصوصی و تجدیدنظر از تصمیمات بدوی تقسیم می‌شود. دادگاه فدرال در دو سطح بدوی و تجدیدنظر قرار دارد و به دعاوی کیفری و حقوقی رسیدگی میکند.
دادگاه فدرال صلاحیت رسیدگی به دعاوی ذیل را دارد:
• رسیدگی به اختلافات صلاحیتی میان استان‌ها و استان و فدرال
• حقوق مهاجرت و پناهندگی
• حقوق مالکیت معنوی
• دعاوی علیه سازمانهای دولتی و سلطنتی
• بعضی از مسائل مربوط به امنیت ملی
دادگاه دعاوی کوچک (دادگاههای بدوی استانی و ناحیه)
هر استان و ناحیه در کانادا سیستم قضایی مستقل دارد و متشکل از دادگاههای بدوی، عالی و تجدیدنظر است. اکثر دعاوی کیفری و حقوقی در دادگاههای استانی طرح و از تصمیمات آن در دادگاههای عالی تجدیدنظر می‌شوند. این دادگاهها توسط قانون استان ایجاد می‌شوند و صلاحیت ذاتی ندارند، این بدان معنی است که دادگاههای مذکور توسط قانون اساسی ایجاد نشده‌اند و صلاحیت آنها محدود به رسیدگی به اختلافاتی است که به موجب قانون عادی تعیین می‌شود. این دادگاهها جانشین دادگاههای محلی قدیمی هستند که ریاست آنها به عهده رئیس دادگاه بخش و قضات صلح بوده است. دادگاههای بدوی استانی و ناحیه‌ای، صلاحیت رسیدگی به اکثر جرایم کیفری به جزء جرایم جنایی، جرایم شبه کیفری (یعنی نقض قانون استانی)، رسیدگی مقدماتی به جرایم جنایی، جرایم جوانان (۱۲-۱۷سال) و حقوق خانواده به استثنای طلاق (حضانت، فرزندخواندگی، خشونت خانگی)، جرایم مواد مخدر (نظارت قضایی و درمان معتادان) ، دعاوی حقوقی کم‌اهمیت (برای مثال چنانچه شکایتی از شخصی یا شرکتی دارید که مبلغ خسارت آن بر طبق قانون استان بریتیش کلمبیا حداکثر تا مبلغ 3۵۰۰۰ دلار است باید به این دادگاه مراجعه کنید) و تخلفات رانندگی را به عهده دارند. از تصمیمات این دادگاهها می‌توان در دادگاههای عالی استان یا ناحیه تجدید نظر کرد.
دادگاههای عالی استانی و ناحیه
دادگاههای عالی استانی و ناحیه برخلاف دادگاههای بدوی صلاحیت ذاتی دارند. این دادگاهها به موجب قانون اساسی ایجاد شدهاند و صلاحیت رسیدگی به کلیه اختلافات را دارند، مشروط بر آن‌که به موجب قوانین فدرال یا استان صلاحیت رسیدگی به اختلافات خاص به دادگاههای دیگر محول نشده باشد. این دادگاهها به دعاوی طلاق، دعاوی حقوقی مهم و دعاوی جنایی رسیدگی میکنند، همچنین مرجع تجدیدنظر تصمیمات دادگاههای بدوی استانی و ناحیه، دادگاههای حقوق بشر، تصمیمات اداری دولتی مانند هیأت کار و هیأت علائم تجاری است.
برای مشاوره رایگان و کسب اطلاعات بیشتر با مشاوران Facelaw در کانادا تماس حاصل فرمایید.